ภาพประกอบของ Bill Keller โดย Paul Kisselev ในฐานะบรรณาธิการบริหารของ The New York Times ตั้งแต่ปี 2546-2554 , Bill Keller ดูแลพนักงาน 1,250 คน ตอนนี้คุณเคลเลอร์ หัวหน้าบรรณาธิการของ The Marshall Project ซึ่งเป็นบริษัทสตาร์ทอัพออนไลน์ที่ครอบคลุมประเด็นด้านกระบวนการยุติธรรมทางอาญา บริหารจัดการพนักงานเก่าประมาณ 2 เปอร์เซ็นต์ของเขา เขาทำกาแฟด้วย เรามี Keurig … ดังนั้นฉันจึงสามารถชงกาแฟเองได้ และบางครั้งก็ทำถ้วยให้คนอื่นบ้าง คุณเคลเลอร์ในสำนักงาน Midtown ที่เรียบง่ายของเขากล่าว ประตูซึ่งมีป้ายเขียนด้วยลายมือ: Clear Eyes กล่าว เต็มหัวใจ. แพ้ไม่ได้
ตามโครงการมาร์แชล เว็บไซต์ มีความจำเป็นเร่งด่วนสำหรับการสื่อสารมวลชนคุณภาพสูงเกี่ยวกับระบบยุติธรรมทางอาญา นั่นไม่ใช่คำฟ้องของสื่อกระแสหลัก รวมถึงอดีตนายจ้างของคุณด้วยหรือ? มันเป็นคำฟ้องในสองสามประการ อันหนึ่งเป็นการละเลยและอีกอันเป็นแบบล้อเลียน และโดยภาพล้อเลียน ฉันหมายถึง ถ้ามันเลือดออก มันจะนำไปสู่รูปแบบโทรทัศน์ท้องถิ่น และโดยการละเลย ฉันหมายถึง ส่วนหนึ่งด้วยเหตุผลทางการเงินเพียงอย่างเดียว สถานที่หลายแห่งที่เคยครอบคลุมความยุติธรรมทางอาญาไม่ได้อีกต่อไป ที่จริงฉันคิดว่าอดีตนายจ้างของฉันได้ขยายความครอบคลุมของความยุติธรรมทางอาญาภายในปีที่แล้วหรือประมาณนั้น
บางทีพวกเขาอาจกลัวคุณ ฉันยินดีที่จะให้เครดิตหรือบางทีเราเพิ่งจับคลื่นเดียวกัน
คุณทำงานทั้งในสหภาพโซเวียตและแอฟริกาใต้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสังคม Orwellian สองแห่ง มีกฎหมายในประเทศนี้ที่เตือนคุณถึงสมัยของคุณในแอฟริกาใต้และรัสเซียโซเวียตหรือไม่? สิ่งหนึ่งที่ [โซเวียตรัสเซียและแอฟริกาใต้] มีเหมือนกันคือพวกเขาถูกปิดไม่ให้ถูกวิพากษ์วิจารณ์ เราเพิ่งคุยกันเมื่อเช้านี้เกี่ยวกับข้อเสนอของสมาชิกสภานิติบัญญัติที่กำลังดำเนินการผ่านสภานิติบัญญัติแห่งรัฐเพนซิลวาเนีย—ปฏิกิริยาที่เกินจริงต่อมูเมีย [อาบู-จามาล] ที่โด่งดัง—นักฆ่าตำรวจผู้ฉาวโฉ่และเบเตนัวร์ของผู้เชื่อที่มีความคิดที่ถูกต้องในการบังคับใช้กฎหมาย—ซึ่งได้รับเชิญ เพื่อกล่าวสุนทรพจน์ในมหาวิทยาลัย และโดยพื้นฐานแล้วพวกเขาได้ปรับแต่งบทบัญญัติส่วนหนึ่งซึ่งจะทำให้มันผิดกฎหมาย และทำให้คุณต้องรับผิดทางแพ่ง หากคุณทำสิ่งที่จะทำให้เหยื่อของอาชญากรรมเจ็บปวด ดังนั้นทุกคนที่จะทำให้เกิดความทุกข์ทางอารมณ์จากการได้ยินหรืออ่านคำปราศรัยที่มูเมียมอบให้—หรือแม้กระทั่งในการเผชิญกับความคิดที่ว่าอาชญากร ฆาตกรตำรวจคนนี้ได้รับอนุญาตให้พูดในที่สาธารณะ—คนเหล่านั้นควรมีสิทธิฟ้องเรียกค่าเสียหาย . ฉันคิดว่าเมื่อฉันอ่านเกี่ยวกับกฎหมายนั้นว่านี่คือสิ่งที่ชาวแอฟริกาใต้หรือสหภาพโซเวียตจะรัก
คณบดี Baquet ตอนนี้ผู้สืบทอดของคุณที่ ไทม์ส , ยอมรับว่าเขา เจาะรู ในกำแพงที่สำนักงานวอชิงตันของหนังสือพิมพ์ คุณทำอย่างนั้นเหรอ? ฉันไม่เคยเจาะรูในกำแพง ฉันมีชื่อเสียงเซน ฉันหมายความว่าฉันแบ่งส่วนได้ดี - หรือถูกบอกฉันโดยหดตัว
คุณเป็นพวกที่ไม่นับถือศาสนามากที่สุดในงานกระดาษเมื่อไหร่? สิ่งหนึ่งที่ทำให้ผมตั้งรับคือความคิดที่ว่า The New York Times ป้อมปราการของการเคลื่อนไหวแบบเสรีนิยมนี้ - แนวคิดทั้งหมดของการพยายามไม่ลำเอียงเป็นการฉ้อโกงหรือด้านหน้า และฉันมักจะใช้สิ่งนั้นเป็นการส่วนตัวเพราะฉันคิดว่ามันไร้สาระ สิ่งที่ไม่ทำให้ฉันโกรธแต่เคยทำให้ฉันคลั่งไคล้ก็คือการที่คนอื่นที่มีสติจะบิดเบี้ยวไปกับสิ่งต่าง ๆ เช่นยศและตำแหน่ง
ฉันเป็นบรรณาธิการใหม่และเคยเป็นนักข่าว คำแนะนำใด ๆ? ผู้ที่มีช่วงเวลาที่ยากลำบากที่สุดในการเปลี่ยนจากนักข่าวเป็นบรรณาธิการมักจะลำบากใจที่จะปล่อยเรื่องราวออกไป พวกเขาต้องการสร้างเรื่องราวในแบบที่พวกเขาทำ คุณสามารถทำลายนักข่าวด้วยการทำเช่นนั้น คำแนะนำอย่างหนึ่งคือพยายามดึงเอาสิ่งที่ดีที่สุดในตัวนักข่าวออกมา และปล่อยให้นักข่าวได้รับเครดิตและให้นักข่าวทำงาน คุณรู้ว่าการสร้างเรื่องราวให้ดีขึ้นนั้นยอดเยี่ยม แต่การทำให้นักข่าวดีขึ้นนั้นสนุกกว่ามาก
