Prom Queen งอนกลับบ้าน
ชาวใต้ทุกคนกลับบ้านไม่ช้าก็เร็วแม้ว่าจะอยู่ในกล่องก็ตาม Truman Capote กล่าว ใน Hope Floats ภาพยนตร์ที่อบอุ่นและลึกซึ้งที่กำกับโดยนักแสดงฝีมือดีคนนั้น Forest Whitaker และเขียนด้วยความอ่อนไหวที่ไม่ธรรมดาโดย Steven Rogers Sandra Bullock รับบทเป็นอดีตนางงามจากเมืองเล็ก ๆ ในเท็กซัสที่กลับบ้านเพื่อค้นหาจุดเริ่มต้นใหม่หลังจาก ชีวิตได้เตะเธอเข้าที่หน้าแข้ง สวมเสื้อผ้าที่ไม่ต้องแต่งหน้าและมีเพียงความสามารถของเธอที่ต้องพึ่งพา เธอไถ่ตัวเองจากการแร็พที่ไม่ดีที่เธอมีเมื่อเร็ว ๆ นี้และให้การแสดงที่ดึงดูดใจและไม่จีบขอบของความซื่อสัตย์สุจริตและเป็นธรรมชาติในชั่วขณะหนึ่ง ทั้งภาพยนตร์และดาราของภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นการเปิดเผยที่สงบและมั่นใจ
เมื่อเธอออกจาก Smithville, Tex., Birdee Calvert เป็นผู้หญิงที่น่าจะประสบความสำเร็จมากที่สุด มีชื่อเสียงและสวยงาม เธอเป็นคนดังในโรงเรียนมัธยมปลายที่แต่งงานกับชายในฝันของเธอและย้ายไปชิคาโก เขย่าฝุ่นเท็กซัสจากรองเท้าบู๊ตของเธอด้วยความโอ่อ่าตระการตา ด้วยการแต่งงานบนก้อนหินและลูกที่ต้องเลี้ยงดู Birdee ประสบความอัปยศอย่างที่สุดเมื่อเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอ (Rosanna Arquette) ประกาศเกี่ยวกับคำสารภาพทางทีวีประเภท Jerry Springer ที่เธอนอนกับสามีของ Birdee Bill (Michael Paré) ). ด้วยความอับอายในทีวีเครือข่ายและอารมณ์แปรปรวนจนเกินเยียวยา Birdee รวบรวม Bernice ลูกสาวของเธอ (แสดงโดย Mae Whitman ที่ฉลาดเกินใคร) และย้ายกลับบ้านที่ Smithville เพื่ออาศัยอยู่กับ Ramona แม่ผู้แปลกประหลาดของเธอ (Gena Rowlands ในอีกภาพหนึ่งที่แสดงให้เห็นถึงความซ่าส์และไม่สะทกสะท้าน ความแรงของแม่ที่ทำให้หน้าจอสว่างขึ้น)
เป็นเรื่องยากสำหรับ Bernice ที่จะปรับตัวเข้ากับโรงเรียนประถมในเมืองเล็ก ๆ หลังชิคาโก แต่สำหรับ Birdee ราชินีงานพรอมผู้หยิ่งผยองที่ครั้งหนึ่งเคยหยิ่งผยองซึ่งกลับคืนสู่เมืองพร้อมกับชีวิตของเธอที่มีรอยฟกช้ำนั้นยากยิ่งกว่า สิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวละครที่น่ารักและแหวกแนวเหล่านี้ใน Hope Floats นั้นไม่มีอะไรมากและทุกอย่าง นี่เป็นภาพยนตร์ที่ไม่เกี่ยวกับชีวิตมากนักแต่เกี่ยวกับการตัดสินใจที่โง่เขลาและกล้าหาญที่เราทำในขณะที่ใช้ชีวิต ขณะที่ Birdee รับมือกับภาวะซึมเศร้าและเรียนรู้การพึ่งพาตนเองเป็นครั้งแรกในชีวิต แม่ของเธอค้นพบคุณค่าของการแสดงความรู้สึกที่แท้จริงก่อนที่จะสายเกินไป คุณบูลล็อครับบทเป็นผู้หญิงที่ใกล้จะสูญเสียความสนุกตามธรรมชาติไปตลอดชีวิต ขณะที่คุณโรว์แลนด์สรับบทเป็นผู้หญิงที่แก่กว่าและฉลาดกว่าและมีความสนุกสนานมากเกินไป ลูกสาวไม่เคยรู้สึกรัก แม่เคยรักมากเกินไปแต่กลับแสดงออกไม่ดี นอกจากนี้ยังมีพ่อที่เสียชีวิตในบ้านพักคนชราจากโรคอัลไซเมอร์และสาวสวย (แฮร์รี่ คอนนิค จูเนียร์) ที่ไม่อยากฟื้นความรู้สึกอึดอัดที่เขาและ Birdee มีต่อกันเมื่ออายุ 16 ปี สิ่งนี้ก็ยากเช่นกัน เมื่อจุดแต่งหน้าเพียงแห่งเดียวใน Smithville คือภาพยนตร์ไดรฟ์อินที่ถูกทิ้งร้าง
ก่อนที่ชีวิตในเมืองที่วุ่นวายจะดำเนินไปอย่างรวดเร็วเพื่อเผชิญหน้ากับการจัดลำดับความสำคัญ ตัวละครที่ตระหนักได้อย่างสวยงามทั้งหมดจะเติบโตและเปลี่ยนแปลง และพบว่ามันโอเค ที่จะเป็นคนที่พวกเขาเป็นจริงๆ ประเด็นที่ตัวละครหนึ่งค้นพบก็คือ Life เป็นเพียงแค่การเคลื่อนไหวไปตาม ๆ กัน และคุณต้องก้าวไปพร้อมกับมัน ผ่านความตายและน้ำตาและความหวังครั้งใหม่ ชาวประมวลผลผู้กล้าหาญเหล่านี้เรียนรู้ที่จะเอาชีวิตรอดจากสิ่งที่ชีวิตต้องเผชิญและเล่นไพ่ที่พวกเขาได้รับอย่างกล้าหาญ แม้ว่า Hope Floats จะขึ้นอยู่กับเสน่ห์ของชาวบ้านเป็นอย่างมาก และเคยถูกถ่ายโดย Caleb Deschanel ผู้กำกับภาพผู้ยิ่งใหญ่ แต่ก็ไม่เคยดูหมิ่นประมาท มีอารมณ์อ่อนไหว หรือไร้เหตุผล จากชีวิตประจำวันที่อยู่รอบตัวพวกเขาไปจนถึงตัวละครหลักและการเผชิญหน้าทางอารมณ์จากความง่วงนอนตามธรรมชาติของ Smithville (ชนข้างถนนใกล้กับออสติน) ไปจนถึงบ้านผีสิงในบ้านอมตะของ Ramona คุณถูกล่อลวงให้หลงลืม เพื่อความก้าวหน้า เป็นที่ที่สมบูรณ์แบบสำหรับการหายใจลึก ๆ ไตร่ตรองและไตร่ตรอง ผู้สร้างภาพยนตร์ได้สร้างโลกเท็กซัสที่ไม่ฉูดฉาดซึ่งตกแต่งโดยแคตตาล็อกของเซียร์ โรบัค ที่ซึ่งความอกหักและการไถ่ถอนอาจดูเหมือนจำกัดอยู่แค่เรื่องการเงิน แต่ในภาพรวมมีผลยาวนานที่สุดต่อหัวใจ ไม่น่าแปลกใจเลยที่ Birdee ค้นพบสิ่งที่เธอต้องการเพื่อความสงบสุขเสมอมาอยู่ในสวนหลังบ้านของเธอเอง
Mr. Whitaker ผู้พิสูจน์ให้เห็นว่าเขาสามารถจัดการกับปัญหาของผู้หญิงด้วย Waiting to Exhale ได้ตรวจสอบชีวิตของ Texans เหล่านี้ในช่วงวิกฤตวัยกลางคนด้วยความคล่องแคล่วของชายคนหนึ่งที่กำลังทดสอบเนื้อสันนอกเพื่อความสุกบนตะแกรง การแสดงที่เขาชักชวนจากนักแสดงที่ยอดเยี่ยมมีความเป็นมนุษย์และตรงไปตรงมา คุณลืมไปว่าพวกเขาเป็นนักแสดงมืออาชีพและเริ่มต้นเกี่ยวกับพวกเขาในฐานะเพื่อนและเพื่อนบ้าน Ms. Bullock ให้การแสดงที่ตรงต่ออารมณ์แต่ซับซ้อนที่สุดในอาชีพการงานของเธอ ในขณะที่ Ms. Rowlands ที่มีความเซ็กซี่ในอีก 60 รอบของเธอนั้นแข็งแกร่ง ใจกว้าง ซับซ้อน และภาคภูมิใจ เธอเป็นรถบรรทุก Mack ที่ปลอมตัวเป็นแป้งพัฟ พวกเขาร่วมกันสร้างชีวิตชีวาให้กับภาพยนตร์ที่ละเอียดอ่อนเกี่ยวกับความรัก ความสูญเสีย และการแบ่งปัน และแสดงให้เห็นถึงสายสัมพันธ์ที่ผูกมัดพวกเขาไว้ด้วยกันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
Hope Floats เป็นภาพยนตร์ประเภทหนึ่งเกี่ยวกับความรู้สึกและอารมณ์ของคนทั่วไปที่ไม่ค่อยได้รับทุนในตอนนี้ แต่ในฤดูร้อนของกิ้งก่ายักษ์และดาวหางที่ตกลงมา มันเป็นยาแก้พิษที่น่ายินดีสำหรับความโง่เขลาไร้สมองที่ไร้ค่า ขอบเขตที่น่าทึ่งของมันอาจดูแคบ แต่อย่ามองข้ามมันเป็นแค่ภาพของผู้หญิงคนอื่น สำหรับทุกคนที่เกี่ยวข้องกับโชคชะตา ความกล้าหาญที่จะเปลี่ยนความทุกข์ยากให้กลายเป็นชัยชนะ หรือพลังแห่งการเยียวยาแห่งความรัก มันเป็นภาพที่ยิ่งใหญ่อย่างแท้จริง
1,000 รูปภาพและเพลงของพวกเขา
คาบาเร่ต์ดำเนินไปอย่างถูกกฎหมายเมื่อแมนฮัตตัน เธียเตอร์ คลับ เปิดฤดูกาลดนตรีฤดูร้อนด้วยการรวบรวมเพลงภาพยนตร์จากปี 1930 ที่จัดวางอย่างชาญฉลาดของแมรี่ คลีเร ฮาราน ภายใต้ชื่อร่ม Pennies From Heaven นี่เป็นเวอร์ชันที่ทำใหม่ เฉียบคม และได้รับการรีทัชอย่างชำนาญของการแสดงคลับที่ได้รับการยกย่องอย่างสูงซึ่งเธอเปิดตัวเมื่อปีที่แล้วที่ Algonquin Hotel และมีการเพิ่มเติมบางส่วนในละครดั้งเดิม คุณสามารถตื่นเต้นไปกับความปิติยินดีและความตื่นตาตื่นใจของทุกสิ่งในซีดีใหม่ของ Ms. Haran ใน Angel Records (ลดราคาในล็อบบี้ที่ City Center เมื่อคุณเข้าไป) แต่เพื่อผลลัพธ์สูงสุด การแสดงคือสิ่งสำคัญ สำหรับการโจมตีในยุคเศรษฐกิจตกต่ำนี้ เมื่อผู้คนหนีจากความทุกข์ยากของพวกเขาครั้งละสองชั่วโมงในวังภาพยนตร์ที่มืดมิดและออกมาชาร์จพลัง นักร้องผู้น่ารักผู้น่ารักคนนี้จะไม่หันหลังให้กับหิน
ผ่านการโน้มน้าวใจอันทรงพลังของเพลงอย่าง Breezin’ Along With the Breeze และ Hallelujah ฉันเป็นคนบ้า! เธอพาเราไปทัวร์แบบมีไกด์ของข้อตกลงใหม่ของแฟรงคลิน รูสเวลต์ การอพยพของชามฝุ่น รหัสนกหวีดลับของแจ็ค อาร์มสตรอง อาชญากรรมที่รุมเร้า การโจมตีของสหภาพแรงงาน ช่อดอกไม้จากดอกพุดและวงสวิงขนาดใหญ่ ขณะที่เราเสกความทรงจำอันล้ำค่าในราคา 25 เซ็นต์ ตั๋ว ของพวกอันธพาล คนจรจัด เด็กกำพร้า และผู้ขุดทองแห่งสรวงสวรรค์ในเซลลูลอยด์ สำหรับการเปลี่ยนจากห้องรับรองคาบาเร่ต์ไปเป็นเวทีคอนเสิร์ต จอห์น ลี บีตตี้ ได้ออกแบบเจลสีฟ้าที่ตกแต่งอย่างสวยงามบนผนังอิฐที่ประดับประดาด้วยไฟอาร์ตเดโคและคั่นด้วยเสาไม้มะฮอกกานีและผ้าม่านชีฟองโปร่งด้านหลังแกรนด์เปียโนที่ยาวเป็นพิเศษ คอร์ดของริชาร์ด ร็อดนีย์ เบนเน็ตต์ นักประพันธ์เพลงและนักเปียโนมือฉมัง เติมเต็มอารมณ์ตอนเที่ยงคืน มันเหมือนกับอยู่ในเพนต์เฮาส์หรูหราที่มีมุมมองที่ไม่ดี
ท่ามกลางสภาพแวดล้อมนี้ คุณ Haran หมุนวน ลื่นไหล และขายเพลงของเธออย่างเย้ายวนในชุดราตรีของ Jean Harlow ที่เปลือยเปล่า สวมผ้ากำมะหยี่สีดำชิ้นเดียวเป็นเวลา 90 นาทีโดยไม่ขาดช่วงของความปีติยินดีทางดนตรี นักร้องและเพลงต่างผสานเข้ากับภาพพาโนรามาของ March of Time โดยไม่เสียเวลาสักครู่ โดยคั่นด้วยการสังเกตที่บิดเบี้ยวของยุคนั้น ดนตรี และชีวิตของนักแสดงเอง ขณะที่คุณฮารานเติบโตขึ้นมาโดยมีความสนใจในงานพรอมและงานแรลลี่ บรอนวิน น้องสาวของเธอที่รู้ว่าเมื่ออายุได้ 9 ขวบ ซิง ซิงคือที่ๆ รวมทั้งชื่อของเดดเอนด์คิดส์ทั้งหมด ความสนใจในภาพยนตร์เก่าเลิกรากันแล้ว และตอนนี้ คุณฮารานก็แสดงความรักในเรื่องพูดง่าย ๆ และพนักงานต้อนรับหญิงที่ดุดัน เช่น โซฟี ทักเกอร์ และเท็กซัส กีแนน ที่มีแต่ความกระตือรือร้นในการวิ่งวิสกี้ของแคนาดา การจี้รถบรรทุกของวอร์เนอร์ บราเธอร์ส ทางหลวงและพลังอันน่าทึ่งของเจมส์ แคกนีย์
ตั้งแต่สาวทำงานที่สวรรค์ส่งมา เช่น Alice Faye, Jean Arthur และ Joan Blondell ไปจนถึงการแสดงตลกสุดตระการตาของ Eddie Cantor เธอนำยุคสมัยที่ถูกลืมกลับมามีชีวิตอีกครั้งอย่างมีส่วนร่วม และค้นพบเพลงดีๆ ในราคาประหยัด: ค่ำคืนที่คุกรุ่นในแมนฮัตตัน บรอดเวย์ Jamboree แร็พโดย Jimmy McHugh และ Harold Adamson จากละครเพลงเรื่อง You're a Sweetheart ของ Alice Faye ในปี 1937 ซึ่งเป็นเพลงซาตินที่ไพเราะ I'm in the Mood for Love ซึ่งเธอร้องคร่ำครวญด้วยบทกลอนที่สวยงามแต่แทบจะไม่ได้แสดงเลย ถ้อยคำชวนฝัน I Only Have Eyes for You เบื้องหลังจังหวะ หรือคู่กับ Mr. Bennett ในเพลง Sweet and Low อันแสนขี้เกียจ ซึ่ง James Cagney และ Joan Blondell ร้องอย่างเย้ายวนบนโซฟาของ Chesterfield ใน Footlight Parade ผ้าใบกว้างปักเลื่อมมัวหมองและ เสียความบริสุทธิ์ที่ไม่มีวันกลับมา จากนางโชว์ของ Busby Berkeley ที่ขว้างไวโอลินนีออนของพวกเขาในฝันร้ายของสตรีนิยมเหนือจริงของ Shadow Waltz ไปจนถึงละครเพลง RKO ขาวดำของ Fred Astaire และ Ginger Rogers คุณ Haran ครอบคลุมพื้นที่มากมายและกำหนดสิทธิ์ของผู้บุกรุก
ในขณะที่นักร้องคาบาเร่ต์ดำเนินไป ไม่มีอะไรน่าดึงดูดหรือเข้าใจมากไปกว่า Mary Cleere Haran เห็นได้ชัดว่าเธอเกิดในทศวรรษที่ผิด ในสมัยก่อนเธอเคยร้องเพลงร่วมกับทอมมี่ ดอร์ซีย์หรือเบนนี่ กู๊ดแมน และจบลงด้วยการแสดงในภาพยนตร์อย่างดอริส เดย์ และเมื่อการแสดงคอนเสิร์ตคาบาเร่ต์ดำเนินต่อไป ก็ไม่มีอะไรน่าดึงดูดใจในมุมมองไปกว่านี้อีกแล้ว คุณ Haran มอบตอนจบที่มีความสุขของเธอเอง ซึ่งแตกต่างจากภาพยนตร์ของภาวะซึมเศร้า จนถึงวันที่ 7 มิถุนายน
