เท่าที่ฉันรู้ โรงละครลินคอล์นเซ็นเตอร์เป็นโรงละครแห่งเดียวในโลกที่ขอให้ผู้ชมปิดเครื่องช่วยฟังก่อนการแสดงหากใช้เครื่องช่วยฟังอินฟราเรด ไม่มีความผิด - แต่นั่นบอกอะไรเรา? มันบอกเราว่าผู้คนที่ลินคอล์นเซ็นเตอร์มีความรอบคอบมาก ฉันบอกว่ามันบอกเราว่าคนที่ศูนย์ลินคอล์นมีความรอบคอบมาก
อย่างน้อยก็ทำให้พวกเขาสดชื่นในการประกาศก่อนการแสดงพิธีกรรมในภาษาอิตาลี ทำไมต้องอิตาลี? ละครเพลงของ Adam Guettel ที่ Vivian Beaumont, The Light in the Piazza ตั้งอยู่ในเมืองฟลอเรนซ์
ซิ เบเน่. แต่ความคิดที่น่ารักคือความคิดที่ไม่ถูกต้องและน่าสนุกสำหรับการแสดงที่ตามมา ราวกับว่าภาษาอิตาลีนั้นทำให้โลกีย์มีเสน่ห์อย่างไม่อาจต้านทานได้โดยอัตโนมัติ ข้อบกพร่องอย่างหนึ่งของ Light in the Piazza ซึ่งร้องเป็นภาษาอิตาลีบางส่วนด้วย จนกระทั่งคุณ Guettel ละทิ้งธรรมเนียมปฏิบัติอันเป็นลูกเล่นของเขาเอง นั่นคือ การสันนิษฐานถึงความรู้สึกที่แท้จริงในแบบที่คิดโบราณว่าชาวอิตาลีทุกเวทีมีความโรแมนติกและหลงใหล และสวมรองเท้าที่ยอดเยี่ยม
บางคนกล่าวด้วยความรู้สึกโล่งใจที่เข้าใจได้ ว่า Light in the Piazza พร้อมหนังสือของ Craig Lucas อย่างน้อยก็เกี่ยวกับมนุษย์ผู้ใหญ่ จริงอยู่ไม่ใช่ Chitty Chitty Bang Bang เมื่อเทียบกับขยะตู้เพลงอย่าง All Shook Up มันเป็นผลงานของอัจฉริยะ แต่ละครโรแมนติกเรื่องนี้เป็นผู้ใหญ่เพียงใด และมนุษย์เปิดรับคำถามอย่างไร
ลินคอล์นเซ็นเตอร์ดูเหมือนจะมีรสนิยมสำหรับความรักในยุค 50 ที่มากเกินไปในอิตาลี (การฟื้นคืนชีพของหม้อตุ๋นแบบเวนิสในปี 1952 ของ Arthur Laurents เรื่อง Time of the Cuckoo พร้อมเสียงร้องคร่ำครวญในคืน Gondola เรือกอนโดลา! อยู่ในใจ น่าเสียดาย) The Light in the Piazza อิงจากนิยายโรแมนติกเรื่อง 1960 ของ Elizabeth Spencer ชื่อเดียวกัน และเกี่ยวกับนักท่องเที่ยววัยกลางคนซึ่งเป็นชนชั้นกลางอย่างทั่วถึงจากวินสตัน-เซเลม นางมาร์กาเร็ต จอห์นสัน ที่มาเยี่ยมเมืองฟลอเรนซ์กับคลารา ลูกสาววัย 26 ปีของเธอ ปัญหาเกิดขึ้นเมื่อเด็กสาวแสนหวานและประทับใจกับฟาบริซิโอวัย 20 ปีที่หล่อเหลาและใจร้อนตกหลุมรักตั้งแต่แรกพบ
มีบางอย่างไม่ถูกต้องเกี่ยวกับคลาร่า คุณนายจอห์นสันกำลังปกปิดความลับอันดำมืด: ลูกสาวของเธอมีสมองพิการ แม้ว่าเราจะถูกขอให้ยอมรับว่ามันอาจจะดูไม่เป็นเช่นนั้นในคนที่ไร้เดียงสาและไร้เดียงสาแสนหวาน
มันถามมาก เมื่อคลาร่าอายุ 10 ขวบ ม้าของเธอเตะเธอที่หัว และเธอก็เหลือแต่จิตใจอายุ 10 ขวบไว้ในร่างอายุ 26 ปี ความหมายที่น่าสลดใจ อาจเป็นเรื่องอีโรติก แต่ฉันเกรงว่าการประสานเสียงอันเขียวชอุ่มของ Mr. Guettel และความเศร้าโศกของ Sondheimean ที่หวานอมขมกลืนจะนำเสนอประเด็นนี้ในรูปแบบประโลมโลกที่ล้าสมัย
มารดาที่หมดสติรู้สึกผิดชอบชั่วดีจะยอมให้คลาราแต่งงานกับฟาบริซิโอผู้ถูกทำร้ายโดยไม่รู้ตัวหรือไม่? คู่รักหนุ่มสาวจะหนีไปด้วยกันอย่างโรมิโอกับจูเลียตในเวโรนาหรือไม่? ทำไม Signor Naccarelli พ่อผู้หยิ่งผยองของ Fabrizio นักธุรกิจร้านเสื้อผ้า Florentine ที่สั่งสมมาเป็นพิเศษ ไม่สังเกตว่า Clara มีอะไรผิดปกติ? ทำไมไม่มีใครอื่น? เหตุใดนางจอห์นสันผู้อ่อนโยนจึงชอบ Signor Naccarelli? (เขาเป็นคนอิตาลีที่ร่าเริง) ทำไม Signor Naccarelli ถึงชอบนางจอห์นสัน? (ไม่รู้) แต่ทำไมคุณ Guettel และ Mr. Lucas ถึงเลือกวิชานี้สำหรับละครเพลง?
ทุกคนสามารถถ่ายทอดเด็กที่ติดอยู่ในร่างของผู้หญิงได้อย่างไร? คลาร่าที่ได้รับความเสียหายอย่างแท้จริงจะไม่สามารถแสดงหรือร้องเพลงได้ แต่คลาร่าจอมปลอมซึ่งเป็นคลาร่าไร้เดียงสาแสนหวาน ผ่านไปได้ด้วยดีบนบรอดเวย์ การแสดงช้าแบบเดียวกันนี้แสดงให้เห็นอย่างน่าประทับใจในภาพยนตร์ฮอลลีวูด ปัญหาของคลาราไม่ได้ระบุไว้ใน Light in the Piazza จนกว่าจะมีการตรวจสอบความเป็นจริงโดยย่อจากสามีที่ไม่เห็นด้วยของนางจอห์นสันซึ่งกลับบ้านในวินสตัน-เซเลม พ่อเข้าใจอันตรายและการหลอกลวง แต่ผู้สร้างละครเพลงหลีกเลี่ยงปัญหาที่แท้จริงมากเท่ากับนางจอห์นสันที่ยุ่งเหยิงและมีอารมณ์อ่อนไหว
คลาราวัย 26 ปีที่มีความบกพร่องทางสติปัญญาในขณะที่เดอะนิวยอร์กเกอร์เล่าถึงเธออย่างเขินอายในการหลีกเลี่ยงอีกรูปแบบหนึ่ง ซึ่งดูเหมือนจะไม่ติดอยู่ในวัยเด็ก ซึ่งอาจเป็นอันตรายต่อตัวเธอเองและผู้อื่น เธอถูกนำเสนอเป็นหญิงสาวสวยที่พิเศษ
เธออาจเป็นอะไรก็ตามที่มีอารมณ์ฉุนเฉียวเป็นบางครั้งเพราะเธอถูกครอบงำโดยแม่ที่คอยปกป้องดูแลมากเกินไป เพลงที่คุณ Guettel เขียนให้เธอนั้นเป็นผู้ใหญ่และรู้ดีสำหรับเด็กอายุ 10 ขวบ ไปเยี่ยม Uffizzi กับแม่ คลาร่าจ้องไปที่องคชาตของรูปปั้นหัวขาด:
มันคือดินแดนของเด็กชายหินอ่อนเปลือยเปล่า
สิ่งที่เราไม่ค่อยเห็นใน
วินสตัน-เซเลม
นั่นคือดินแดนแห่งผ้าลูกฟูก
ใช่ไหม? เป็นดินแดนแห่งผ้าลูกฟูกหรือไม่? แต่ฟาบริซิโอวัย 20 ปีถูกมองว่าเป็นเด็กเหมือนคลาร่า เขากลัวว่าเธอจะไม่รักเด็กตัวเล็กๆ อย่างเขาเลย ห่างไกลจากการเป็นละครเพลงสำหรับผู้ใหญ่ Light in the Piazza เป็นข้อแก้ตัวที่เหนื่อยสำหรับความเรียบง่าย - การเฉลิมฉลองของเด็กภายใน
Fabrizio ถอนหายใจ ไปทิศทางที่หอบหายใจ เขาอยู่ในความเจ็บปวดที่แท้จริง คงที่ เลวร้ายลง และไม่อาจต้านทานได้ ความเจ็บปวดจากความรัก ดังนั้นเขาจึงร้องเพลงเป็นภาษาอิตาลีที่ไม่อาจปฏิเสธได้:
ชัดเจน
ชัดเจน
คลาร่า แสงสว่างของฉัน หัวใจของฉัน
ไม่มีซูเปอร์ไตเติ้ลใน Light in the Piazza เพื่อประโยชน์ของผู้อ่านที่อิตาลีมีสนิมเล็กน้อย ฉันจะแปล:
ชัดเจน
ชัดเจน
คลาร่า แสงสว่างของฉัน หัวใจของฉัน
o คลาร่า
เธอไม่รักเด็ก
รักเด็กน้อยไม่ได้
o คลาร่า
เธอจะไม่รักเด็กน้อย
เธอไม่สามารถรักเด็กน้อยได้
ตอนนี้คุณรู้แล้วว่าทำไมพวกเขาถึงไม่มี supertitles
เพียงพอแล้วที่เพลงในภาษาอิตาลีจะออกเสียงแบบ si dice ใน Inglese? - ภาษาอิตาลีมาก หรือสิ่งที่โรแมนติกชั่วนิรันดร์ สิ่งที่งี่เง่า ที่ได้รับการปรับปรุงโดยการพูดพล่ามภาษาอังกฤษเมื่อทุกอย่างฟังดูเหมือนพายพิซซ่า lika beeg
ใช่มันเป็นความจริง. Clara eeza-'ow you sayz? -หลงใหลมาก! และไร้เดียงสามาก! ขอบคุณครับ ไม่มีปัญหา ยินดีต้อนรับค่ะคุณหญิง คุณเป็นอย่างไร? มีวันที่ดี คุณลิก้าคาปูชิโน่กับน้ำตาล? เก่ง! ฉันชอบไวน์แดง คุณอยากไปเดินเล่นกับฉันไหม เซร่า เซร่า! ดอริส เดย์ สวยจัง! อเมริกาน่าสวย! ตาราง Le chat est sur la Winston-Salem eez ดินแดนแห่งผ้าลูกฟูก ใช่ดี! คุณปิดเครื่องช่วยฟังของคุณแล้วหรือยัง? เราไม่สามารถรอวันพรุ่งนี้ได้ พรุ่งนี้ต้องอีทแล้ว ใช่ ฉันก็ชอบกุชชี่เหมือนกัน เลี้ยวซ้ายที่ Ferragamo สวัสดี!
อย่างไรก็ตาม การผลิตของบาร์ตเลตต์ เชอร์นั้นงดงามที่สุด ด้วยเสียงกวักมือเรียกของไมเคิล เยียร์แกน ลานที่หลอมละลาย และเครื่องแต่งกายที่มีสไตล์ของแคทเธอรีน ซูเบอร์ในปี 1950 เพลงนี้ร้องได้ดีทุกคน และมีผลงานที่ดีเป็นพิเศษจากวิคตอเรีย คลาร์กผู้ถูกควบคุมและเห็นอกเห็นใจในฐานะนางจอห์นสัน
แต่ด้วยความพยายามอันสับสนของเธอที่จะมองข้ามสภาพที่แท้จริงของลูกสาวเพราะเห็นแก่ความรักแบบหนุ่มสาว คุณนายจอห์นสันจึงเป็นผู้หญิงที่โง่เขลา Sondheimean Light ของ Adam Guettel ใน Piazza ไม่ใช่เรื่องใหม่ อย่างน้อยก็สมัยใหม่ มันเก่าพอ ๆ กับนวนิยายของผู้หญิงที่ผ่อนคลายในรุ่นปู่ย่าตายายของเรา มันไม่ทำให้เราตื่นเต้น มันยังคงสัญญาว่าจะย้ายเรา มันคือสบู่
